Ga ta nan, ga ta naku
Akwai wani gari mai suna Shadafi. Mutanen wannan gari kullum suna rayuwa cikin firgici saboda wata dodanniya wadda ke cin duk wanda ya fita daga gida daga faduwar rana har sai gari ya waye.
Yayinda lokaci ke tafiya, dodanniyar ta fara fahimtar cewa tana yawo a gari ba tare da samun wanda za ta ci ba. Sai ta fara kirari kamar haka:
“Wa zai iya da ni?
Ni ce dodanniya.
Wa zai ja da ni?
Ni ce dodanniya!”
Sai shiru ya game gari, babu wanda ya iya tanka mata.
A cikin wannan hali, sai wani bakon saurayi mai suna *Auta* ya shigo garin domin yawon bude ido. Lokacin da ya nemi masauki, kowa ya ki karɓarsa saboda tsoron dodanniya. Daga ƙarshe, wani tsoho mai tausayi ya ce zai sauke shi a wani gida mara mazauni, matuƙar Auta ba ya jin tsoro.
Auta ya ce:
“Ba abin da zai sami mutum sai abin da Allah ya rubuta masa.”
Tsohon ya raka shi har gida, suka yi sallama.
Da daddare, Auta ya fitar da wata doguwar wuka mai kaifi, ya kuma kunna fitila mai haske, ya ajiye ta a bakin ƙofa.
Cikin tsakiyar dare, sai ga dodanniya ta fito tana zagayen garin tana kirari kamar yadda ta saba. Auta ya kunna fitilar, ya ɗauki wukarsa ya ɓoye a cikin inuwa, sannan ya ce:
“Ga ni nan, ni ne Auta. Ni zan iya ja da ke, kuma na fi ki ƙarfin hali.”
Dodanniyar na jin haka, sai ta nufo gidan da gudu. Tana da ido ɗaya, don haka ta karkata kai don leka cikin gidan. Amma saboda hasken fitilar da ke ƙofar, sai idonta ya kasa gani yadda ya kamata.
Auta, da ke buya cikin duhu, ya fitar da wukarsa, ya soka mata a cikin idonta. Zafin da ta ji ya gigita ta, sai ta fadi tana birgima har rai ya fita.
Auta ya tube ɗaya daga cikin takalmansa, ya dora shi a saman cikinta a matsayin shaida, sannan ya koma daki ya rufe ƙofa ya kwanta.
Da gari ya waye, mutanen gari suka fito. Suka tarar da dodanniya kwance, mace, wuka a idonta da takalmi daya a jikinta. Suka garzaya fada domin ba Sarki labari.
Sarki ya ce:
“Duk wanda ya zo da irin wannan takalmi, to shi ne ya kashe dodanniya.”
Aka bazama neman wanda takalmin ya dace da na dodanniya, amma ba a same shi ba domin yana barci.
Da hayaniyar jama’a ta kai masa, sai Auta ya farka. Ya fito da dayan takalminsa, ya isa wurin gawar, ya cire wukar, ya goge jinin, ya mayar da ita cikin kabenta. Daga nan ya ɗauki jakarsa, ya shirya tafiya ba tare da ce wa kowa komai ba.
Sarki ya aika a kirawo shi. Da ya zo, ya tambaye shi daga ina ya fito. Auta ya ce su gode wa Allah da tsohon da ya ba shi mafaka.
Sarki ya umarci jama’a su koma fada. A can ya ba Auta kyauta mai yawa, ya ba shi rabin garin biyu, kuma ya naɗa shi Sarkin Yaki saboda jarumtarsa.
Haka Auta ya zama babban jarumi. Saboda shi, garin ya samu zaman lafiya da wadata.
Har yanzu, koda ya tsufa, masana suna cewa, in banda Sarkin Yaki Gandoki, babu wanda ya fi Auta bajinta.
Darussan Labarin:
Alheri danko ne, ba ya faɗuwa ƙasa banza.
Rayuwa cude-ni-in-cude-ka ce.
Komai ya wahala, akwai mafita.
A karɓi bako da mutunci, domin gobe Allah ne kaɗai ya sani.
Kurunkus
Daga Littafin Taskar Tatsuniyoyi na Dakta Bukar Usman
